postrzelić — dk VIa, postrzelićlę, postrzelićlisz, postrzelićel, postrzelićlił, postrzelićlony «zranić strzałem; trafić kulą, strzałą, śrutem» Postrzelony jeleń, niedźwiedź. Został postrzelony w potyczce. Postrzelić kogoś w rękę, w nogę. ◊ Ktoś biegnie,… … Słownik języka polskiego
powalić — dk VIa, powalićlę, powalićlisz, powalićwal, powalićlił, powalićlony rzad. powalać ndk I, powalićam, powalićasz, powalićają, powalićaj, powalićał, powalićany 1. «przewrócić kogoś lub coś, spowodować czyjś upadek; zwalić z nóg, obalić» Powalić… … Słownik języka polskiego
pojedynek — m III, D. pojedyneknku, N. pojedyneknkiem; lm M. pojedyneknki 1. «dawny sposób załatwiania zatargów honorowych przez dwóch przeciwników walczących ze sobą na broń sieczną lub pistolety w obecności sekundantów» Pojedynek do pierwszej krwi. Wyzwać… … Słownik języka polskiego